Aralarreko mendilerroan jaiotako Araitz ugatzaren lehen hegaldiaren testigu izan dela jakinarazi zuen atzo. Horrela deskribatu du gertaera Xabier Arruti Lurralde Oreka Berdeko diputatuak: “mugarri historikoa da Gipuzkoako fauna berreskuratzeko eta kontserbatzeko ikuspegitik, bibliografian ez baitago aurrekaririk. Eta hori ez da kasualitatea izan, urte askotako lan eskergaren emaitza da: Foru Aldundiko Basa Animali eta Landareen zerbitzuak eta basozainek beste erakunde batzuekin lankidetzan egindako lanarena, zorionez fruitua eman duena, eta ezagutaraztea merezi duena”. Izan ere, ugatza EAE desagertzeko zorian dagoen espeziea da.
30 urte baino gehiago behar dira ugatz gazte baten lehen hegaldia gertatzeko eta 1990eko hamarkadan hasi ziren basozainak ale gutxi batzuk Aralarren ikusten. Hori ikusita, espeziaren begiztatzeak areagotzen hasi zituzten eta Rafael Herediarekin, Madrilgo koordinatzailearekin, harremanetan jarri ziren. Honek hegaztiak Aralarren zuen presentziari garrantzi handia eman zion eta ugatzak euskal mendiak kolonizatzearen garrantzia azpimarratu zuen.
Espezie hau zaintzeko helburuarekin, 1997an janleku bat ipini zen martxan. Iñaki Olano Basa Animali eta Landareen zerbitzuko basozain adierazi duenez, "Astero, negua joan eta negua etorri, basozainek gogor lan egin dute janlekua hornitzeko, askotan oso baldintza txarretan: elurra, haize gogorra, lainoa...". 2011n izan zen egiaztatu zutenean markatutako ugatz batek maiz erabiltzen zuela janlekua eta 2015ean GPS bat ezartzea lortu zuten, haren mugimenduak kontrolatu ahal izateko.
2016an, ugatz horrek bikotea osatu zuen eta 2017an dagoeneko hirukotea ziren: “Kiriku zen, GPS eta hegaletan bandak zituena, arra; Muel, emea, Aragoitik etorria, marka patagialekin markatua; eta Eder, ar dotorea, markarik gabea. 2019an lehen aldiz etzan ziren eta inkubatzen hasi ziren, baina ez zuten kumerik atera. 2020an, Kiriku desagertu egin zen, eta berriro geratu ziren bikote gisa. 2024ra arte itxaron behar izan da Muel eta Ederrek arrakasta izan eta Araitz hegan egiten ikusteko.” Janlekua ipini eta mantentzea ezinbestekoa izan zen hori gerta zedin.